خیال های واقعی

باد آرام و خنکی دارد می وزد و شاخه های نازک و جوان درختان دور و برمان را تکانی می دهد، آفتاب ملایم است و ذره ذره بوی تغییر فصل را در مشامم غلغلک می دهد، گربه ای کرم رنگ تنش را بر روی پایه های نیمکت پارک می کشاند و قوس می دهد، دو کبوتر در حال قدم زدن اطراف سرسره بازی هستند بدون ذره ای نگرانی و پر و بال زدن و پریدن، کسی چه می داند شاید دلشان هوس جوجه کبوتری را کرده است...

من روی نیمکت، تو مشغول تاب دادن دخترکت، برایش آواز می خوانی بلند بلند، از من طلب آب می کنی برای دخترت و من قمقمه آب را به تو می دهم و روی ماه دخترکت را می بوسم و تو نیز روی ماه او را می بوسی و قربان صدقه اش می روی و من سیب می آورم برای تو و دخترکت و تو در دهان دخترکت می گذاری و بغلش می کنی و می خندی و من روی ماه نوه ی نازم را می بوسم و هر دو می خندیم و تو تاب می دهی و تاب می دهی و می خندی...

انطرف تر دو نفر روی نیمکت دائم کش و قوس می آیند و هاج و واج و دل نگران ما را نگاه می کنند، یکی از آنها طاقت نمی اورد بلند می شود سرش را به سمت تاب خم می کند درون تاب را نگاه می کند، لب می گزد، زیر لب چیزی به خانم بغلی خود می گوید، هر دو در چشمان من نگاه می کنند و سری مملو از یآس و اندوه و بیچارگی و حماقت به من می اندازند، باز هم تحملشان طاق می شود و یکی از انها خطاب به تو می پرسد:

- خوشگل خانم داری با کی حرف می زنی؟

- با دخترم، سه سالشه

- کو کسی اینجا نیست که تو خیالته؟

اخمی می کنی و با چشمانی نگران از نادیده شدن دخترت می گویی:

- نه ه ه ه ه ه ببین دخترمه ببین همینجا نشسته داره می خنده منم دارم تابش می دم ببین

و من لبخندی می زنم و می گویم: پریا مامان می خوای دخترت و برداریم ببریم سرسره بازی؟

به تخيل كودكان خود پر و بال دهيد آن وقت از پرواز بلند آنها شگفت زده خواهید شد

- خیال بچه ها مملو از واقعیته براشون و حتی برای ما، سرسری از کنار اونها نگذریم. دنیای خیالی اونها را با یک حرف کوچیک ممکنه بهم بزنیم ، به دنیای خیالی بچه ها احترام بگزاریم واقعی بپنداریم ، نترسیم خیالباف و غیر واقعی نمی شوند روزی سن و سال آنها را نیز همانند ما غرق خشکی های دنیای واقعی می کند خواه نا خواه ...