فیدلکو

دوتایی کنار هم توی تخت و لابه لای ی پتوی گرم و نرم که بوی یاس ازش بلند میشه دراز کشیدیم و داریم قصه تعریف می کنیم و گل می گیم و گل می خندیم...

نوبت تو رسیده

یه روز صبح دل انگیز توی جنگل زیبا و سرسبز و فیدلکویی خرس تنبل هنوز خواب بود و بقیه دوستاش مشغول بازی و شادی و پریدن و بلند بلند خندیدن توی چمن زار بودند و جای گذاری می کردند و با شادی هورا می کشیدند، قورباقه نگاهی به خرس تنبل کرد و گفت اهای خرسی بیدار شده صبح شده هوا سمن داره و همه جا پر از میوه های خوشمزه تو چرا هنوز خوابی و الی آخر...

قصه تمام شد.

پریا! فیدلکو یعنی چی؟

- یعنی خوش آب و هوا دیگه

جای گذار یعنی چی؟

- همه چیز و یه جای مخصوص میگذاشتن برای بازی

سمن دار چی؟

- نمی دونی؟ یعنی حس خوب و تمیز و بارونی دیگه

چه جالب من تا حالا معنی ی این کلمه ها رو نمی دونستم ممنون که بهم یاد دادی

- حالا وقتی بزرگ و بزرگ و بزرگتر بشم خیلی کلمه یاد می گیرم و قصه های رویایی برات تعریف می کنم

کلمات برات تنگ و ناچیز نیستند وقتی لغتی مناسب و فراخور جمله ای یا حسی نمی دونی از تو واژه نامه خودت می سازی اون کلمه رو و وقتی معنی می کنی به زیبایی هر چه تمام تر درست همونی می شه که باید.  انگار از ابتدا سمن دار همین بوده و فیدلکویی یعنی خوش آب و هوا  عاشق این کلمات بی پایان تو و تعاریف درست و دقیقت از این کلمات هستم، می رسه اون روزی که واژگانت پر بشه از کلمه و  قصه هات رویایی ی رویایی ولی راستش رو بخواهی دلم برای این کلمات تنگ خواهد شد برای سمن دار برای فیدلکو برای جای گذار برای فنتولی برای خاقانزار برای ... صدها کلمه ای که از ذهن خودت درشون میاری تنگ می شه باور کن همه این کلمات برای مامان جادو می کنن و قصه ها و حرفهای تو رو رویایی ی رویایی.

دوست دارم شیرین زبان رویا پرداز سخن گوی من، همین که جای خالی تو گفته هات باقی نمی ذاری و پرشون می کنی با ی کلمه دوست داشتنی کودکانه یک دنیا رویا در دلم روانه می کنی تا حقیقت می کشانی و سرگشته ام می کنی از داشتنت، دوستت دارم ای یگانه ی دردانه ام دوستت دارم...