ای کاش...
ای کاش... کمی آنطرفتر از اینجا، جایی هست، جایی که همه گوشه آن آسمان بنشستست، جایی که زمین با آسمان ترکیب است، جایی که پریای قصه در آن، رویا نیست. جایی که دستان کوچک مخملی ات، خانه شاپرکی ست، جایی که تو در آن، به راستی، می خندی.
ای کاش زمین، خوی ی پریایی ی تو را چون خود، نکند. ای کاش زمین، تار و پود این فرش آسمانی ی تو را خاکی نکند، ای کاش آمدنت را قدر نهد، ای کاش روزی که بیایی روح آسمانی ی تو، یک زمینی نشود...
ای کاش زمین، جاری از خنده های تو شود.
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
