روزهای دخترانه

صدای هوهوی باد در پنجره ها می پیچد و پاییز رخ می نماید میان کوچه و خیابان، باد می وزد و پاییز نم نمک می خزد در شاخ و برگهای درختان، باد می وزد و پاییز می رقصد میان موهای رهگذران، پاییز آمده است و دخترک من می دود میان باد پاییزی ی سومین سال زندگیش، راه می رویم پاییز را بو می کشیم، برگهایش را جمع می کنیم و نفس می کشیم روزهای پاییزی ی دوباره ی زندگیمان را...

دختر نازنینم این روزها:

دخترکم دلش، مدرسه می خواهد هر روز کوله پشتی ی کوچکت را پر می کنی از ملزومات مدرسه ای روی دوشت می گذاری و با من خداحافظی می کنی و سوار بر اسب خیال به مدرسه می روی درس می خوانی و بر می گردی.

پریای نازنین دخترک مو خرمایی من هر روز آرزو می کند یکی برای گربه ی زخمی ی پارک روبروی خانه ی ما شیر بیاورد.

دخترکم هر روز دلش می خواهد یک گل بچیند روی موهایش بگذارد بعد هم گلش را بردارد ببوسد به من تقدیم کند.

دخترکم با قاصدک ها حرف می زند و پیغامش را در گوششان می گوید و روانه آسمان می کند.

دخترکم هر روز برایمان نامه می نویسد به دست آقای پستچی می دهد، زنگ خانه ی مان به صدا در می آید، چشمانش برق می زند از ذوق و نامه را به دستمان می رساند و با شور و شعف برایمان می خواند نامه های سرشار از کودکی هایش را نامه های سرشار از عشقش را ...

دخترکم برای روزهای سرد ژاکت گلداری برای مادرش بافته است در خیال و من هر باره آن را می پوشم به واقع گرم می شوم تا مغز استخوان...

دخترکم دوچرخه ی تازه واردی دارد که هر روز سوار بر آن به آنان که دوستشان دارد سر می زند ، یک روز با دوچرخه اش به ایتالیا سفر کرد و یک دوست جدید با خودش به خانه آورد .

دخترکم هر روز برایمان نمایش اجرا می کند، از جنگل، از سفر، از رودخانه، از خانه و از همه جا می گوید و می گوید و بازی می کند.

دخترکم شال بر سر می گذارد کیف مادرش را روی دوشش و خواهر می شود برای ما، مادر می شود برای ما، دوست می شود برای ما.

دخترکم خیلی خوب دوست پیدا می کند.

دخترکم چوب جادویی ای دارد و برای سردرد مادرش همیشه یک معجون جادویی حاضر می کند. دخترکم با چوب جادویی آرزوهای خانه ی ما را برآورده می کند.

دخترکم این روزها با بودن هایش، با کودکی هایش، با حرفهایش و با همه و همه چیزش مامان و بابا را سر ذوق می آورد.

دختر نازنینم حال روزهای ما را خوش می کند در این روزهای خودش...